Back once again!!

Vrienden!!!

Na een lange periode waarin jullie weinig tot niks van mij hebben gehoord is het onderhand weer tijd voor een update uit het prachtige Kaapstad. De reden dat ik de laatste tijd zo weinig van me heb laten horen is niet zo plezant. De meeste van jullie weten wel wat er in december is gebeurd. Vanwege het overlijden van mijn opa was ik genoodzaakt om alles hier achter te laten en even richting huis te keren. Nog voor mijn terugkeer in NL stond echter al wel vast dat ik zo snel mogelijk weer terug moest keren in Afrika om mijn stage af te ronden. Na een verblijf van ongeveer 10 dagen in de kou was het dan ook snel weer tijd om op het vliegtuig te stappen. Het rare van dit hele verhaal is, dat het moment dat ik uit het vliegtuig stapte, de warme Zuid-Afrikaanse lucht opsnoof, mij gelijk weer thuis voelde. Een erg aparte ervaring als je bedenkt dat je net van je werkelijke thuis bent vertrokken.

Mijn terugkeer in Kaapstad was geweldig. In de tijd die ik in NL heb vertoefd is er een ware invasie van bezoekers uit NL op gang gekomen. Vriendjes en vriendinnetjes van verschillende mensen komen op bezoek om te kijken of al die mooie verhalen op alle webloggen nou wel echt waar zijn. Zo leer ik heel snel Tina en Roos kennen. Tina de Duitse vriendin van onze allerbeste heer D. Irk is echt een schatje. Net als Roos trouwens. Naast Tina en Roos zijn ook Martine en Maarten op bezoek gekomen bij respectievelijk John en Mirte. Gonnie de vriendin van Kevin en Hilco een vriend van Mike zijn ook gearriveerd. S avonds wordt mijn terugkomst gevierd bij Rafiki’s alwaar mijn afscheid ook plaats had gevonden. Ik voel mij gelijk weer thuis en ben enorm blij om iedereen weer te zien.

Het is bijna kerst en er is nog niet bijster veel geregeld. Daar moet even verandering in komen vinden we. Na een kort beraad is het volgende besloten. Ieder huis kookt verschillende dingen en dan wordt het een avond gezellig bij elkaar. Place to be… Casa de Aigab uiteraard (ons appartement ). Met ongeveer 25 mensen hebben we een heerlijk avondje waar we overvloedig veel eten en drinken hebben. Zelfs de ouders van Mirte, die hier op vakantie zijn, zijn van de partij. Het is reuze gezellig en het feestje gaat tot in de vroege uurtjes door. Iets wat onze onderburen ons niet in dank afnemen en waar we later ook een schriftelijke waarschuwing voor hebben gehad.

Het is bijna 28 december. De dag dat ik zowaar ook bezoek krijg. Mei Ling heeft in een gekke bui besloten om de kou te ontvluchten en een retourtje Kaapstad te boeken. Het is geweldig om hier in Kaapstad (wat bijna je tweede huis is) naar het vliegveld te rijden om iemand op te halen. Het is geweldig om Mei Ling weer te zien. Vanaf het eerste moment hebben we de grootste lol.
Gelukkig heb ik ervoor gezorgd dat ik de komende tijd niet hoef te werken. Dit betekent dat we alle tijd hebben o zoveel mogelijk leuke dingen te doen. En ik kan je bij deze verzekeren dat we enorm veel hebben gedaan in twee weken. De eerste paar dagen waren vrij rustig en hebben bestaan uit lekker door de stad lopen, over de markt slenteren, lekker lunchen en heerlijke cocktails drinken. Uiteraard waren er ook een aantal feestjes maar niets noemenswaardig. Tenminste… tot de 31ste natuurlijk.

31 december is een dag dat we terugblikken op het afgelopen jaar. Dan tellen we af en wensen we iedereen een gelukkig nieuwjaar. Vanaf dat moment wordt er dan ook naar voren gekeken wat het nieuwe jaar ons allemaal gaat bieden. Persoonlijk vind ik NYE (New Years Eve) één van de leukste momenten van het jaar. Zoals een aantal van jullie dan ook weten ben ik een groot fan van leuke feestjes en zeker met NYE. En aangezien je niet elk jaar in Kaapstad bent rond deze tijd, moest er iets heel speciaals zijn wat iedereen zich nog lang zou heugen.
Na wat verschillende feestjes gezien te hebben kwam ik bij een wel heel speciaal feestje. Pacha Ibiza New Years Eve Party. Na wat overleg is besloten om hierheen te gaan. Na een bezoekje aan de club om het één en ander te bespreken wist ik dat het een knallende nacht ging worden. Binnen de club waren 5 VIP-tafels, die op de balkons boven de dansvloer waren gezet. Met 22 personen hadden we de beschikking over een reusachtige tafel waar we vooraf eerst konden eten om daarna heel de nacht te dansen in de club. Iedereen zag er geweldig uit en was totaal in de partysfeer. Op tafel stond een heerlijk buffet klaar met extreem lekker eten. Denk aan Fillet of Beef, Prawns, Caprése, Fettuchini, Pasta, Nicoise, enz… We hebben heerlijk gegeten en lekker gedronken. Op een gegeven moment is het dan toch 12 uur en zijn de flessen champagne opengetrokken om samen met 1000 anderen het nieuwe jaar op de juiste manier in te luiden. Wat een feest, wat een gevoel… wat een vette NYE. Vanaf 12 uur is niet alles me meer helemaal bij gebleven. Wat ik weet is dat ik op een gegeven moment de taxi uitgerold ben en zo mijn bedje in. Met wederom een fantastische herinnering aan Kaapstad.

Mei Ling is nog steeds hier en vanaf dit moment gaan dan ook meer ondernemen. Één item op het program is Shark-Cage-Diven. Jawel ik heb op ongeveer 2,5 meter van een enorme witte haai in het water gezwommen!!! Het was fantastisch. Enorm vroeg op om richting de boot te gaan. Met ongeveer 12 mensen aan boord en de zee op. Er wordt ondertussen een verhaal verteld over haaien. Er worden twee enorme vissenkoppen aan een touw gebonden en in het water gegooid. Ondertussen wordt de kooi te water gelaten. Met 5 personen in een kooi en dan is het wachten tot ze willen bijten. We hebben geluk al vrij snel word de eerste haai gezien. Iedereen is door het dolle heen. Zowel in de kooi als op de boot, iedereen heeft een enorm goed uitzicht op de haai die ongeveer 3,5 a 4 meter lang is. Het is een enorm aparte ervaring om in de kooi te zitten met een duikbril op en te wachten totdat er een haai naar je toe komt zwemmen. Wat we allemaal wel niet doen om een kick te krijgen.

Na het zwemmen met haaien besluiten we iets cultureels te gaan doen. We brengen een bezoekje aan Robbeneiland. Op Robbeneiland bevindt zich een gevangenis wat voor jaren het huis voor Nelson Mandela is geweest. Het is een interessante tour met bepaalde feiten waar je gewoon stil van wordt. Onze gids is een oud-gevangene en heeft in dezelfde tijd als Nelson Mandela in de gevangenis gezeten. Hij heeft het op sommige momenten nog steeds moeilijk om over de dingen te vertellen, maar hij is uiterst boeiend. Jammer van de mensen die geen respect voor hem weten op te brengen en door zijn verhaal heen lopen te praten.

Het volgende staat te gebeuren. Seal-Snorkling. Jawel jawel, snorkelen met zeehonden. Mike, Hilco, Gonnie, Kevin, Mei Ling en ik vertrekken naar Houtbaai om wetsuits te halen. Daarna als een speer naar Gansbaai om op de speedboot te stappen. Achter het stuur staat Gert-Jan. Een geëmigreerde Nederlander met een grote grijns op zijn gezicht. “Of we van ruig houden?” vraagt hij. Als snel begrijpen we wat hij bedoeld als we met volle vaart over de oceaan schieten. De boot kan echt enorm snel varen en grote sprongen maken. We vinden het nu al ons geld waard. Eenmaal bij een rots aangekomen liggen er ongeveer 100 zeehonden op ons te wachten. Maar… voordat we het water in kunnen moeten we van Gert-Jan eerst onze respect tonen door hard in onze handen te klappen. Het wordt uiterst gewaardeerd door de zeehonden die als een bliksem bij heldere hemel tot leven komen en het water inspringen. Nadat de duikers, die zich ook aan boord bevinden, het water in zijn gegaan is het onze beurt. Echter lijken de zeehondjes er geen zin in te hebben en klimmen ze weer op de rots. Onze gids klimt de rots op en nu wemelt het werkelijk van de zeehonden in het water. ER is ons van te voren gezegd dat we moeten oppassen met onze vingers aangezien die voor visjes aangezien kunnen worden. En ondanks dat het lieve beesten zijn kunnen ze toch echt wel je vingers eraf bijten. Na een tijdje te hebben gesnorkeld zie ik naast mij op een afstand van ongeveer 30 cm een zeehonden rustig in het water drijven. Alle waarschuwingen negerend aai ik de hem en tot mijn verbazing vindt hij het niet erg en blijft hij rustig naast me zwemmen. In mijn enthousiasme bedenk ik me geen moment en pak ik hem vast om zo voor 5 seconden met een wilde zeehond te knuffelen!!!! Helemaal te gek. Ik weet niet waar ik het moet zoeken van blijdschap. Anderen merken het op en komen naar ons toe gesnorkeld. Echter wordt het nu iets te druk voor de zeehond en neemt hij het hazenpad. Het maakt me niet zoveel uit. Mijn dag kan niet meer stuk. De terugvaart is nog heftiger en ik geniet met volle teugen van mijn ervaring, het opspattende water, het uitzicht, het gezelschap en bedenk me dat het leven niet veel beter kan worden dan dit.

Nieuwe dag, nieuwe kansen. Mei Ling en ik besluiten om de Tafelberg te beklimmen. De kortste route is uiteraard de steilste. Maar met genoeg water en frisse moed beginnen we aan de klim die uiteindelijk ongeveer 2 uur zal duren. Het uitzicht is werkelijk enorm. Met een heerlijk brandend zonnetje en geen wolkje aan de lucht komen we boven waar we een tijdje genieten van het uitzicht. Binkies als we zijn nemen we lekker de CableCar terug naar beneden. S avonds weer lekker eten en er is weer dag voorbij.

Mei Ling der verblijf in Kaapstad loopt op het einde. Gelukkig konden we haar terug vlucht wat dagen verlengen zodat we tijd hebben voor nog meer leuke dingen. Op haar laatste dag staat iets gepland wat ik al mijn hele leven van plan ben, maar nog nooit het moment daar was. Bungee Jumpen. En niet zomaar bungee jumpen. Ik heb altijd al gezegd dat ik het wilde doen, maar niet van 1 of andere kraan. Nee het moet van een brug zijn met een fenomenaal uitzicht. En wat schetst onze verbazing, op 5 uur rijden van Kaapstad bevind zich de hoogste Bungeejump ter wereld!! Met een hoogte van 216 meter is het de hoogste commerciële sprong ter wereld. Om 6 uur vertrekken we met een gezelschap van 6 mensen richting de Bloukrans River. Iedereen is in een opgewonden bui en als we eenmaal aankomen bij de brug staan we met open mond te kijken. Wat een hoogte. En wat moet je een dwaas zijn om hier moedwillig met een elastiek aan je voeten vanaf te springen. Na ons te hebben gewogen en een tuigje te hebben gekregen begint de loop naar het platform. Dit pad bestaat uit ijzeren platen met heel veel gaatjes erin aan de zijkant van de brug. Je loopt als het ware over lucht en kan recht naar beneden kijken. Ik voel me zenuwachtig op een leuke manier. Van onze groep mag ik als laatste springen. De crew die je helpt zijn vrolijk en er klinkt harde muziek uit de boxen. Ik zie de één na de ander de diepte in duiken en wacht tot het mijn beurt is. Dan komt het moment dat ze het elastiek aan je voeten vast maken. Ik word iets stiller. Je hopt naar het randje en staat dan met je tenen boven niks en kijkt voor de eerste keer naar beneden.
Slik… ehm… pfff… Jezus… dat is echt een eind.
Een laatste groet in de camera en er wordt afgeteld.
5
4
3
2
1
BUNGEE!!!!
Je buigt je knieën, springt naar voren en op dat moment schiet er maar 1 gedachte door je hoofd: Ik ben he-le-maal geschift!!
Die gedachte laat je echter heel snel los en je met trillende wangen van de snelheid vlieg je naar beneden. WHAAAAAAAAAAAAAAAAAAA…
Wat een rush. Zo enorm heftig, dat het gewoon niet onder woorden is te brengen. Daar hang je dan, op zijn kop, met een fantastisch uitzicht en een adrenalinestoot die nergens mee is te vergelijken.
Iedereen staat na te shaken en springt elkaar om de nek. Wat een fantastische ervaring.
We rijden rustig terug naar Kaapstad, krijgen pech onderweg en worden opgehaald door Tony, onze Zuid-Afrikaanse vriend. Thuis aangekomen moeten we als een malle de tas van Mei Ling inpakken in richting het vliegveld. Haar tijd zit erop. Ze wilt niet naar huis, wat zo begrijpelijk is. Het afscheid op het vliegveld is uiteraard niet vrolijk, maar we kunnen wel terug kijken op een geweldige tijd die we hier hebben beleefd.

Voor mij is het einde hier ook al in zicht. Over 4 weken vlieg ik terug naar NL. Nog 4 weken werken bij mijn stagebedrijf om daarna het gewone leventje weer op te pakken. Ik heb werkelijk waar geen idee hoe ik dat zal gaan doen. Één ding is echter wel zeker, ik heb hier in Zuid-Afrika dingen gedaan, gezien en meegemaakt die me mijn hele leven bij zullen blijven. Voor iedereen die ik nog niet heb gehad (bijna iedereen dus) nog een heel gelukkig nieuwjaar. Dat het jullie mag brengen wat jullie hopen en willen en bedenk dat jij daar enorme invloed op kan uitoefenen.

Want hey… Only you can…